W dzisiejszym artykule chcielibyśmy naświetlić problem niedokładnej znajomości nowelizacji Ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (zwanej obecnie Ustawą o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych). Najnowsza nowelizacja Ustawy co prawda nakłada na przedsiębiorców wiele obowiązków i restrykcji w przypadku opóźnień, jednak detale nie są jeszcze powszechnie znane wśród właścicieli firm.
Ustawa ma swoje zastosowanie w przypadku umów zawieranych w obrocie gospodarczym, czyli w transakcjach między przedsiębiorcami, gdzie przedmiot umowy stanowi odpłatna usługa lub sprzedaż towaru. Oczywiście mowa tu zarówno o jednoosobowych działalnościach gospodarczych (wpisanych do CEiDG), jak również wszelkiego rodzaju spółkach (wpisanych do KRS). Ustawa dotyczy również przedsiębiorców z krajów Unii Europejskiej, a także z państw członkowskich EFTA (Europejskie Porozumienie o Wolnym Handlu) – tj. strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych.
Jednym z najważniejszych aspektów nowelizacji wspomnianej Ustawy są maksymalne terminy zapłaty w transakcjach handlowych. Zasadniczo termin zapłaty w transakcjach handlowych między firmami wynosi 60 dni, może on jednak zostać wydłużony – zależnie od wielkości kontrahentów danej transakcji. Termin ten jest jednak nieprzekraczalny w transakcjach handlowych, w których duża firma jest zobowiązana do dokonania płatności na rzecz małego lub średniego przedsiębiorstwa. W innych przypadkach termin płatności może zostać wydłużony w sytuacji, gdy wydłużenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela danej transakcji. Dodatkowo, po przekroczeniu 60-dniowego terminu zapłaty, za jakiekolwiek opóźnienia w płatności mogą zostać naliczone wyższe, ustawowo określone odsetki.
Za nadmierne opóźnienia ze spełnianiem świadczeń pieniężnych uznaje się sytuacje, w których w okresie trzech kolejnych miesięcy suma wartości świadczeń pieniężnych spełnionych po terminie lub niespełnionych wynosi u danego przedsiębiorcy:
- minimum 5 mln zł w latach 2020 i 2021,
- minimum 2 mln zł w latach późniejszych.
Kolejną ważną częścią nowelizacji omawianej Ustawy jest obowiązek przedkładania ministrowi ds. gospodarki sprawozdań o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Ustawa wprowadza również możliwość prowadzenia przez Prezesa UOKiK postępowania w przypadku nadmiernych opóźnień w zakresie płatności pomiędzy przedsiębiorcami. Co istotne – Prezes UOKiK jest uprawniony do prowadzenia postępowania w zakresie płatności, które stała się wymagalna po 1.01.2020 r., nawet w sytuacji, kiedy płatność ta wynika z umów zawartych przed dniem wejścia w życie Ustawy. Tego typu postępowanie jest prowadzone przez Prezesa UOKiK z urzędu, co nie zmienia faktu, że każdy ma prawo zgłosić Prezesowi UOKiK zawiadomienie o podejrzeniu wystąpienia opóźnień w płatnościach. W przypadku, gdy postępowanie zakończy się uznaniem zaległości w płatnościach, Prezes UOKiK nakłada karę pieniężną na podmiot, który opóźnił płatność do wierzyciela.
Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych ma zastosowanie nie tylko w transakcjach pomiędzy całkowicie odrębnymi przedsiębiorstwami, lecz także pomiędzy podmiotami powiązanymi w ramach grup kapitałowych.
Mamy nadzieję, że nasz artykuł był pomocny. W przypadku pytań bądź problemów z terminowymi płatnościami od kontrahentów zapraszamy do kontaktu osobistego.
Zespół EWRA Sp. z o.o.